تاریخچه شلوار جین در جهان

جین مدلی از شلوار است که از نوعی پارچه کتان زبر و ضخیم ساخته شده است. معمولا کلمه جین به مدل خاصی از شلوارها که به جین آبی معروف است، اطلاق می شود. این شلوارها توسط ژاکوب دیویس در همکاری با کمپانی لیوایز در سال 1871 اختراع و در تاریخ 20 می 1873 توسط ژاکوب دیویس و کالوین راجرز در بازار عرضه شد.

جین های اولیه برای استفاده کارگران در معادن طراحی شده بودند. جین های مدرن به عنوان پوشش روزانه توسط بازیگران مطرح هالیوود از جمله مارلون براندو و جیمزدین در دهه ی 1950 میلادی در فیلم هایی همانند وحشی و شورش بی دلیل استفاده می شدند. این اتفاق منجر به تبدیل شدن شلوار جین به سمبل سرکشی در نوجوانان آمریکایی در این دهه شد. از دهه 1960 به بعد شلوار جین به مدل رایجی از پوشاک بین جوانان تبدیل شد. هم اکنون این شلوارها جز محبوبترین مدل های شلوار به ویژه در فرهنگ غرب هستند. از معروف ترین برندهای شلوارجین می توان به لیوایز(Levi's)، لی(Lee) و رنگلر (Wrangler) اشاره کرد.

پارچه

بررسی محققان نشان می دهد که قدمت پارچه جین به شهرهای جنووا در ایتالیا و نیم در فرانسه باز می گردد. بافندگان فرانسوی تلاش کردند پارچه جین را بسازند ولی پارچه ای شبیه آنچه که امروزه به نام دنیم (denim) شناخته می شوند را بافتند که اسم آن به معنی آمده از نیم (de Nimes) در زبان فرانسوی می باشد. در جنوا پارچه ای شبیه پارچه فاستونی امروزی با کیفیت نسبتا مرغوب و قیمت مناسب برای کارگران و دریانوردان ارتش ایتالیا ساخته می شد تا بتوانند در تمام شرایط آب و هوایی خشک و مرطوب از آن به راحتی استفاده کنند.

نوآوری در طراحی شلوار جین

طراحی اولین شلوارهای جین مدرن از سال 1975 آغاز شد. دو برادر سوئیسی  به نام جین گبریل اینارد و جاکوس گبریل اینارد برای تجارت به جنوا رفته و در آنجا ساکن شدند. در سال 1800 ارتش ماسنا (Massena) در شهر مستقر شد و براداران اینارد وظیفه تامین مایحتاج روزانه آنها را به عهده گرفتند . آنها برای نظامیان یونیفرم هایی از جنس نوعی پارچه ی آبی رنگ ضخیم که امروزه به " جین آبی" معروف است، آماده کردند.

در سال 1851، لوی اشتراوس از آلمان به آمریکا مهاجرت کرد تا در آنجا با برادرانش یک فروشگاه را مدیریت کند. وی در سال 1853 به سانفرانسیسکو مهاجرت کرد و در آنجا اولین فروشگاه خود را افتتاح کرد. در سال 1872 خیاطی به نام جاکوب دیوس به لوی اشتراوس پیشنهاد همکاری برای راه اندازی خط تولید اولین سری از شلوارهای جین مشابه شلوارهای امروزی را داد و آنها در سال 1873 اختراع خود را ثبت و تولید را آغاز کردند.

 در سال 1901 شرکت لیوایز  اولین شلوارهای جین پنج جیب را که دو جیب بزرگ در عقب و دو جیب بزرگ و یک جیب کوچک در جلوی آنها قرار داشت را به باز عرضه کردند. از این سال به بعد استفاده از شلوارهای جین به تدریج در سرتاسر جهان رواج یافت.

شلوار سنگشور

در سال 1962 شرکت لیوایز اولین شلوار لی سنگشور خود را به بازار عرضه کرد. مزیت این شلوار­ها این بود که پس از شسته شدن آبرفت نداشتند و مشتری می توانست سایز مناسب خود را با خیال راحت خریداری نماید.

شستشوی شلوار جین با مواد شیمیایی مانند فنول، هیدروکلرید، پتاسیم پرمنگنات و ... برای  ایجاد حالت اسیدشور نیز یکی از روشهایی است که توسط شرکت های مختلف تولید و فروش پوشاکمورد استفاده قرار می گیرد. شلوار زاپ دار نیز در بین گروه های مختلف به ویژه جوانان طرافداران زیادی دارد و گاهاً به قیمت های بسیاری بالایی توسط برندهای معتبر به فروش می رسد.

تاثیرات زیست محیطی

برای تولید یک شلوار جین از مرحله کشت پنبه و دوخت تا شستشوی  آن توسط مشتری حدود 3479 لیتر آب مصرف می شود. تولید شلوار زاپ دار و پاره یا اسید شور نیز با در نظر گرفتن اینکه آلاینده های آن تا چه میزانی بازیافت و تسویه می شوند، می تواند تاثیرات مخرب تری بر محیط زیست داشته باشد. البته از آنجا که شلوارهای جین عمر طولانی دارند و مدت زیادی می توان از آنها استفاده کرد می توانند موجب صرفه جویی در منابع طبیعی و کاهش میزان تولید زباله های پوشاکی شوند. 

بازار جهانی شلوار جین

آمریکای شمالی، اروپای غربی ، ژاپن و کره به ترتیب  39% ، 20% و 10%  و بقیه کشورها 31% از خرید جین را در دنیا انجام می­دهند. این میزان خرید می­تواند شامل محصولات متنوعی مانند کت جین، پیراهن جین، شورت و دامن جین باشد. شلوارهای جین هم امروزه با مدل­های مختلفی به بازار عرضه می­شوند که از جمله شناخته­شده ترین آنها می­توان به شلوار جین راسته، لوله تفگی، مام استایل، بگ و گشاد اشاره­کرد.

براساس گزارشات منتشر شده توسط گروه NPD مصرف­کنندگان آمریکایی در سال 2004 مبلغ 14 میلیارد دلار و در سال 2005 مبلغ 15 میلیارد دلار را به خرید محصولات جین اختصاص دادند.